Duizenden op straat in Bangladesh-eisen doodstraf oorlogsmisdadigers/Nee tegen doodstraf
DUIZENDEN DE STRAAT OP IN BANGLADESH- EISEN DOODSTRAF OORLOGSMISDADIGERS/NEE TEGEN DE DOODSTRAF
Zie
’’Een ieder heeft het recht op leven, vrijheid en onschendbaarheid van zijn persoon.’’
ARTIKEL 3, UNIVERSELE VERKLARING VAN DE RECHTEN VAN DE MENS
http://www.ohchr.org/en/udhr/pages/Language.aspx?LangID=dut
Geachte Redactie en lezers van Indymedia Brussel,
Naar mijn overtuiging, die wordt gedeeld door internationale mensenrechtenorganisaties als Amnesty International [1] en Human
Rights Watch [2] , is de doodstraf een wrede en onmenselijke straf, die wereldwijd zou moeten worden afgeschaft.
Naar aanleiding van grootschalige protesten op het Shabagh plein in Dhaka, hoofdstad van Bangladesh, waarbij door
duizenden de doodstraf wordt geeist [3] tegen een aantal voormannen van de Jamal el-Islami partij, die ervan worden verdacht
zich in de bloedige onafhankelijkheidsoorlog [4] schuldig te hebben gemaakt aan grootschalige oorlogsmisdaden, zet ik in onderstaande
mijn standpunt nogeens uiteen, zoals ik reeds in een eerder artikel heb gedaan [5]
Maar eerst enige achtergrondinformatie over de situatie in Bangladesh
BANGLADESH/ACHTERGRONDINFORMATIE
GESCHIEDENIS
VAN OOST-BENGALEN NAAR OOST PAKISTAN NAAR BANGLADESH
De geschiedenis van het huidige Bangladesh is gecompliceerd
Oorspronkelijk was het als Oost-Bengalen onderdeel van het in de Britse kolonie India gelegen gebied Bengalen [6]
Bij de onafhankelijkheid van India in 1947 werd bij de grotendeels langs religieuze lijnen lopende deling van India [in het huidige India en het islamitische Pakistan] [7], het grotendeels Islamitische Oost-Bengalen bij Pakistan gevoegd, terwijl het overwegend Hindoeistische West-Bengalen deelstaat werd van het huidige India
Vanaf dat moment heette Oost Bengalen Oost-Pakistan [8] en was een redelijk autonoom gebied, dat grotendeels uit etnische Bengali bestond [9]
Al gauw ontstonden na 1947 tussen West-Pakistan [het huidige Pakistan zonder Bangladesh] en het autonome Oost-Pakistan [10] [het huidige
Bangladesh] spanningen, waarbij de Bengaalse bevolking in Oost Pakistan zich benadeeld voelde, zowel in etnisch opzicht [11], qua taal [12] en poklitiek [13]
ESCALATIE
ONAFHANKELIJKHEIDSOORLOG BANGLADESH
De hele zaak escaleerde, toen bij de eerste verkiezingen in de geschiedenis van Pakistan in 1970 [14], de Pakistaanse president weigerde
de verkiezingsuitslag te erkennen, waarbij de Oost-Pakistaanse [lees Bengaalse] Awami League [15] als overwinnaar uit de strijd was gekomen
Er ontstond een massale verzetsbeweging, die de Pakistaanse regering voor de keuze stelde :
Of het accepteren van de verkiezingsuitslag en anders een afscheiding van Oost-Pakistan van de rest van Pakistan [West-Pakistan] [16]
Zoals te verwachten reageerde de Pakistaanse regering militair.
De Pakistaanse militaire operatie ’’Operation Searchlight’’ [17] werd
tegen de Bengaalse verzetsbeweging ingezet, die zeer bloedig was
Hierop kom ik terug
Hierop volgde militair verzet van de Bengaalse verzetsbeweging, waarmee de Bengaalse onafhankelijkheidsoorlog
[Liberation War] werd ingeluid [18], die duurde vanaf 26 maart 1971 tot 16 december 1971
De strijd was kort, maar bloedig, waarbij moet worden vermeld [want dat is belangrijk], dat niet iedereen in Oost-Pakistan het
onafhankelijkheidsstreven deelde
Voormannen van de fundamentalistische partij Jamaat el Islami [tegen wie nu op het Shabagplein de doodstraf wordt geeist], enkele
andere politieke partijen en delen van de Bihaarse gemeenschap [niet Bengaalse moslims, die in Oost-Pakistan woonden] streden
aan de kant van het Pakistaanse leger en werden dan ook als collaborateurs beschouwd. [19]
Het korte karakter van de onafhankelijkheidsstrijd hing samen met de interventie van Pakistan’s aartsvijand en politieke
rivaal India op 3 december 1971 [20] ten gunste van de Bengaalse vrijheidsstrijders, waarmee Oost Pakistan zich kon afscheiden en de
onafhankelijke Staat Bangladesh was geboren
Die interventie van India was uiteraard niet ’’vanuit de goedheid des harten’’, zoals Nick Cohen ten onrechte in The Obsterver suggereert [21],
maar om aartsrivaal Pakistan een hak te zetten en om een snelle onafhankelijkheid voor Bangladesh te realiseren en zo te voorkomen
dat de onafhankelijkheidsbeweging van een puur nationalistische strijd omsloeg in een diepere sociale strijd, die ook de straatarme
massa’s in India konden beinvloeden [22]
OORLOGSMISDADEN/MISDADEN TEGEN DE MENSELIJKHEID
Ik merkte het al op :
De snelle en korte Bengaalse onafhankelijkheidsoorlog was byzonder bloedig
Volgens lage, recente schattingen vielen er 50.000 tot 100.000 doden [23]
De meer gangbare visies spreken van 300.000 [24] tot drie miljoen doden
En dat in een periode van 9 maanden strijd !
HET PAKISTAANSE LEGER EN AANHANGERS [COLLABORATEURS]
Het Pakistaanse leger met Bengaalse [o.a. voormannen van de Jamaat el Islami partij] en niet Bengaalse
[leden van de Bihari gemeenschap] aanhangers/collaborateurs maakte zich schuldig aan grootschalige oorlogsmisdaden
zoals massaslachtingen, verkrachting, foltering etc
Meer dan 10 miljoen mensen vluchtten naar India [25]
OORLOGSMISDADEN BENGAALSE STRIJDERS TEGEN BIHARI’S
Wat in de documentatie vaak minder aan bod komt zijn de door Bengaalse strijders gepleegde oorlogsmisdaden
tegen de Bihari bevolking [niet Bengaalse moslims], van wie een deel [evenals Bengaalse aanhangers van Jamaat el Islami en andere politieke organisaties] streed aan de kant van het Pakistaanse leger [26]
Maar ook voor er sprake was van echte/vermeende Bihari collaboratie vonden er reeds moordpartijen tegen Bihari plaats [27]
OORLOGSTRIBUNAAL BANGLADESH
SELECTIEVE BERECHTING
IN STRIJD MET DE INTERNATIONALE STANDAARDEN
Een vuile oorlog dus, met oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid aan beide zijden
Daarom is het opvallend, dat het eindelijk in 2010 opgerichte oorlogstribunaal [28], dat de in de onafhankelijkheidsoorlog,
bedreven misdaden moet vervolgen, selectief berecht
Op zich is de oprichting van dat Oorlogstribunaal dus toe te juichen, ware het niet, dat slechts echte/vermeende collaborateurs worden berecht [voornamelijk leden van de Jamaat
al Islami partij, maar ook van andere partijen], maar geen Bengaalse strijders [29], van wie een deel zich eveneens aan oorlogsmisdaden had schuldig gemaakt
Verbazingwekkend is dit overigens niet :
Premier Sheikh Hasina [30], die het initiatief nam tot de oprichting van dit ’’Oorlogstribunaal’’’is een leidende figuur binnen de
Alawi Partij, de verzetspartij in de onafhankelijkheidsoorlog , die waarschijnlijk zo een kans ziet haar grote rivaal, de Jamaat al-Islami partij [nu in de
oppositie en destijds vechtend aan de kant van het Pakistaanse leger], een flinke hak te zetten [31]
Hoe dan ook, deze selectieve berechting is moreel en volgens internationaalrechtelijke principes onacceptabel
Er heeft een vuile oorlog plaatsgevonden met door alle partijen gepleegde oorlogsmisdaden
Alle partijen dienen dan dus berecht te worden
Ook beantwoordt het Oorlogstribunaal volgens mensenrechtenorganisaties niet aan de internationale standaarden [32] en zou
er sprake zijn van intimidatie van de advocaten van de aangeklaagden [33]
Onnodig op te merken, dat de kans groot is, dat de verdachten hierdoor geen eerlijk proces krijgen
En aangezien volgens het Tribunaal de doodstraf kan worden opgelegd [34] is dat [een oneerlijk proces] een zeer hachelijke zaak
DOODSTRAF NEE/RECHT OP LEVEN JA
Dan kom ik nu toe aan mijn bezwaren tegen de doodstraf
Ten eerste de onherroepelijkheid
Het is vaker in de geschiedenis voorgekomen, dat ten gevolge van een oneerlijk proces/vervolging of andere factoren mensen
ter dood gebracht zijn, die niet verantwoordelijk waren voor het ten laste gelegde [35]
Bij een levenslange gevangenisstraf of ander vonnis is dat terug te draaien
Bij de doodstraf niet
Wanneer in Groot Brittannie nog de doodstraf geweest was, zouden de ten onrechte voor terroristische aanslagen veroordeelde
Guildford Four en Maguire Seven [36] terechtgesteld zijn
Nu was hun vonnis, ook al was het na jaren, terug te draaien, zoals gebeurd is
Wrede en onmenselijke straf
Meer fundamenteel ben ik tegen de doodstraf omdat het een wrede en onmenselijke straf is en dat ieder recht op leven heeft
EPILOOG
Terugkerend op de doodsrraf eis van de Shahbagplein demonstranten
De woede over de gepleegde oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid is begrijpelijk
en de eis tot vervolging fundamenteel en terecht
Maar die vervolging, zij het niet van alle partijen, vindt nu plaats en een van de vervolgden, Abdul Kader
Mollah [37], is veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf
In de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is verankerd, dat ieder mens recht op leven heeft
Het recht op leven is een fundamenteel recht.
Gerechtigheid is gediend met eerlijke processen en veroordeling tot een straf, die het verder leven op deze aarde mogelijk maakt
Niet met executies door de Staat, die het leven beeindigen
Vriendelijke groeten
Astrid Essed
Amsterdam
ZIE VOOR NOTEN